Πιο τρυφεροί αλλά και περισσότερο παρόντες στην καθημερινή ζωή του παιδιού τους, οι μπαμπάδες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο που ξεπερνά την απλή ενσάρκωση της εξουσίας. Είναι στο χέρι του καθενός ξεχωριστά να βρει την θέση που του αντιστοιχεί για να βιώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την πατρότητα!
Η πατρική φιγούρα έχει εξελιχθεί
Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα στη Δύση, ο πατέρας ενσάρκωνε τον νόμο. Και, κατά συνέπεια, και την εξουσία. Ο ρόλος του στην κοινωνικοποίηση των παιδιών ήταν αδιαμφισβήτητος. Σε αυτό το παραδοσιακό σχήμα, η στοργική παρουσία και η διεκπεραίωση των καθηκόντων της καθημερινότητας βάραινε αποκλειστικά τη μαμά. Από τότε, όμως, που οι περισσότερες γυναίκες εργάζονται, το μοντέλο αυτό έχει εγκαταλειφθεί σε μεγάλο βαθμό.
Και τι κάνουν οι μπαμπάδες μέσα σε όλα αυτά; Είναι συνήθως πιο τρυφεροί με τα παιδιά τους και τολμούν περισσότερο να τους εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Εξακολουθούν, όμως, να ενσαρκώνουν την εξουσία (είναι σημαντικό αυτό για το παιδί). Ακόμη, είναι εκεί για να προσφέρουν μια εναλλακτική στη σχέση προσκόλλησης που υπάρχει μεταξύ παιδιού και μαμάς, πράγμα απαραίτητο για το καλό όλων.
Γέφυρα μεταξύ της οικογένειας και της κοινωνίας
Για να φτιάξουμε μια καρικατούρα του πατέρα, μπορούμε να πούμε ότι οι νέοι μπαμπάδες προσφέρουν στα παιδιά αυτό που οι μαμάδες δυσκολεύονται, μερικές φορές, να κάνουν: Ενθαρρύνουν το παιδί να ανακαλύψει τον εξωτερικό κόσμο, ενθαρρύνουν, δηλαδή, την αγάπη του για εξερεύνηση. Έτσι, όταν παίζουν με το μωρό, οι μπαμπάδες δεν διστάζουν συχνά να ανατρέπουν τους κανόνες, να μπλέκουν διαφορετικά παιχνίδια μεταξύ τους… λατρεύουν να κάνουν μικρές ανοησίες και το μωρό θέλει πάλι! Με αυτόν τον τρόπο, ο μπαμπάς αντιπροσωπεύει, κατά μία έννοια, τη γέφυρα ανάμεσα στην επιβεβαίωση του εαυτού του μέσα στην οικογένεια και την ενσωμάτωση της ζωής στην κοινωνία.
Ο πατέρας λοιπόν, είναι σημαντικό να εδραιώσει μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί του εστιάζοντας στα ακόλουθα:
- Να κατανοεί τα συναισθήματα του παιδιού του και να προσπαθεί να βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων του. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το να προτρέψει το παιδί να ονομάσει αυτό που αισθάνεται και αν αυτό δυσκολεύεται να το διευκολύνει με ερωτήσεις.
- Να δείχνει σεβασμό στα συναισθήματα του παιδιού του, να ακούει όχι μόνο τα λόγια αλλά και τα συναισθήματα του παιδιού του. Όταν αναγνωρίζονται και γίνονται αποδεκτά όλα τα συναισθήματα και δεν αποκρύβονται ή αγνοούνται, το παιδί και ο πατέρας έρχονται πιο κοντά.
- Να μοιράζεται τα δικά του συναισθήματα με το παιδί.
- Να παίζει με το παιδί. Το παιχνίδι γίνεται ακόμη πιο σημαντικό όταν συμμετέχουν οι γονείς σε αυτό και ιδιαίτερα οι πατέρες, αν και εφόσον αυτό γίνεται σε χαλαρό και όχι σε αυστηρό κατευθυντικό ή ανταγωνιστικό κλίμα, ώστε να προωθείται ο σεβασμός και η άσκηση της συναισθηματικής αγωγής. Όταν οι μπαμπάδες παίζουν με τα παιδιά, δεν τα διασκεδάζουν μόνο, αλλά συμβάλλουν στην ανάπτυξή τους, προσφέροντάς τους ένα ασφαλές περιβάλλον γεμάτο προκλήσεις που τα βοηθά να μάθουν πώς να αλληλεπιδρούν με τους άλλους.
- Να επιδιώκει συχνή και καλή επικοινωνία με το παιδί και να είναι ενήμερος για όσα συμβαίνουν και ενδιαφέρουν το παιδί, π.χ. να γνωρίζει τους ανθρώπους που έχουν συχνή επαφή με το παιδί και τα περιβάλλοντα στα οποία βρίσκεται (φίλοι, δάσκαλοι, γιατροί, αθλητικοί χώροι).
